ความหมายของคำว่า ' ลูกหลง '

ความหมายของคำว่า ' ลูกหลง '
ลูกหลง หมายถึง น. ลูกที่เกิดทีหลังห่างจากพี่เป็นเวลานานปี; ลูกปืนที่ค้างอยู่ในกระบอกปืนโดยหลงลืม, ลูกปืนหรือสิ่งอื่นที่พลาดไปถูกผู้อื่นซึ่งมิได้หมายไว้, โดยปริยายหมายถึงการที่ผู้ใดผู้หนึ่งพลอยได้รับเคราะห์หรืออันตรายจากการกระทำของผู้อื่นโดยผู้กระทำมิได้มีเจตนาเช่นนั้น เช่น กรรมการห้ามมวยถูกลูกหลงของนักมวยลงไปหมอบกับพื้นเวที.

ลูกหลงแม่
น. คำล้อเด็กที่หาแม่ไม่พบหรือสำคัญผิดคิดว่าหญิงอื่นเป็นแม่.
ลูกหลวง
น. ลูกของพระเจ้าแผ่นดิน; (โบ) เรียกเมืองเอกที่พระโอรสของพระเจ้าแผ่นดินไปครองว่า เมืองลูกหลวง.
ลูกหลาน
น. ผู้มีอายุคราวลูกหรือหลานที่เป็นญาติห่าง ๆ หรือที่นับว่าเป็นญาติ เช่น เด็ก ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานฉันทั้งนั้น;ผู้สืบเชื้อสาย เช่น สมบัติเก่าลูกหลานเก็บรักษาไว้ได้.
ลูก ๆ หลาน ๆ
น. ลูกและหลานหลายคน.
ลูกหัวแก้วหัวแหวน
> น. ลูกที่พ่อแม่โปรดปรานมากที่สุด.
ลูกหัวปี
น. ลูกคนแรกของพ่อแม่.
ลูกหาบ
น. ลูกจ้างสําหรับหาบหามสัมภาระเดินทางในที่ทุรกันดาร.